Delphi, Parnassos, the secrets of these holy places. Δελφοί, Παρνασσός τα μυστικά τους

Images /Text by Julia Klimi

A recent escape from the busy city was at Delphi for a weekend, and I would love to share it with you. Τhe stay at Amalia Hotel, the acquaintance with the archaeological site, the hidden beauty of Mt. Parnassus sounded like a promising combination.

Πρόσφατα έκανα ένα διήμερο ταξιδάκι στους Δελφούς και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Η διαμονή στο ξενοδοχείο “Αμαλία”, η γνωριμία με τον αρχαιολογικό χώρο μαζί με τα μυστικά που κρύβει ο ορεινός όγκος του Παρνασσού, ακούγεται μοναδικός συνδυασμός 🙂

After a journey of 2½ – 3 hours from Athens (170 km), you sink into luxurious relaxation offered in the spacious guest lounges of the Hotel Amalia, with its fascinating modern style, developed by the unique Nikos Valsamakis in 1963.

You wake up in the morning and find yourself in a high-ceilinged bedroom, confronting the unique ceramic wall tiles made by Yannis Moralis (yes, yes, by Moralis himself). You open the heavy wooden sliding glass French doors, and there, in front of you– a magnificent view of the Corinthian Gulf, the towns of Itea and Galaxidi situated between the soft silhouettes of the mountains that frame them. A dreamland! In the evening, the landscape with the lights of the towns and villages of Phokida offers a different kind of pleasure.

Ταξιδεύεις για 2.30-3 ωρίτσες 170χλμ κι ύστερα φτάνεις στην απολαυστική χαλάρωση που προσφέρουν οι ανοιχτοί χώροι του Αμαλία με αυτό το σαγηνευτικό παλιακό στιλ που δημιούργησε ο Νίκος Βαλσαμάκης το 1963.

Ξυπνάς το πρωί σε ένα ψηλοτάβανο δωμάτιο κι αφού αντικρίσεις τα εντοιχισμένα κεραμικά πλακάκια του Ι. Μόραλη, ναι ναι του Μόραλη, σπρώχνεις την συρόμενη μπαλκονόπορτα απο μασιφ ξύλο και τότε μπροστά σου ανοίγεται η απίστευτη θέα του Κορινθιακού με την Ιτέα και το Γαλαξίδι ανάμεσα στις απαλόγραμμες λοφοπλαγιές. Ένα όνειρο! Το βράδυ φωτισμένα λίγο πριν πέσεις για ύπνο είναι μια άλλη απόλαυση.

Breakfast is served in the large, sunny dining room with white tablecloths on the tables and the buffet in the background full of goodies, from small cheese pies to delicious bougatsa (pastry filling with semolina cream), sausages, scrambled eggs, tarts with fresh fruit, and French coffee with a flavor evoking the 1980s. Waiters with genuine smiles but also quite professional– of a type now seen only in old Greek movies – offer anything you ask for, even if you ask again and again because it is never enough. I felt like Jenny Karezi and Lampros Konstantaras (Greek movie stars of the 1960s) when I was there. How nice! And all of that for 70-80 euros for a double room, breakfast included.

Πρωινό λοιπόν στην μεγάλη ηλιόλουστη τραπεζαρία με τα λευκά τραπεζομάντηλα και τον μπουφέ στο βάθος γεμάτο λιχουδιές  τυροπιτάκια, εξαιρετική μπουγάτσα, λουκάνικα και αυγά scrambled κι ακόμα τάρτες με φρέσκα φρούτα και γαλικό καφέ με γεύση 80’ς- αφήνω τον cappucino γι αλλού- εξάλλου δεν ήρθα γι αυτό. Σερβιτόροι με πραγματικό χαμόγελο και επαγγελματισμό – που πλέον βλέπουμε μόνο σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου – θα σας προσφέρουν ότι ζητήσετε και δεύτερη και τρίτη φορά. Αισθάνομαι Τζένη Καρέζη και Λάμπρος Κωνσταντάρας μαζί τί ωραία!!!!

Just above the dining room is the large lounge with the exposed concrete on the ceiling and the large open fireplace in the center, ideal for enjoying the view while sipping a fresh juice. I loved spending time admiring Valsamakis’ architecture; all of the rooms with perfect light throughout the day, due to the perfect, strategic orientation of the building.

Nikos Valsamakis is considered one of the 100 best architects in the world. Taschen Editions have included him in the book, “100 Houses for 100 Architects” (2008). What a great achievement!

Ακριβώς απο πάνω το μεγάλο σαλόνι με το εμφανές μπετόν και το μεγάλο ανοιχτό τζάκι στο κέντρο του είναι το ιδανικό μέρος για να απολαύσεις την θέα πίνοντας ένα φρέσκο χυμό. Προσωπικά μ’ αρέσει να περνάω την ώρα μου χαζεύοντας την αρχιτεκτονική του Βαλσαμάκη, το φως είναι τέλειο σε κάθε χώρο και κάθε ώρα της ημέρας αφού το κτίριο έχει ιδανικό προσανατολισμό, το ταβάνι με το εμφανές σκυρόδεμα που τώρα είναι πράσινο αλλά φαντάζομαι ότι αρχικά ήταν στο φυσικό του γκρι……

Ο Νίκος Βαλσαμάκης συγκαταλέγεται στους 100 καλύτερους αρχιτέκτονες του πλανήτη. Δεν είναι μικρό πράγμα. Μάλιστα οι εκδ Tachen τον περιέλαβαν στο λεύκωμα “100 Houses for 100 Architects” 2008.

In my opinion, the architecture of this hotel is a reason in itself to visit Delphi, especially for Greeks and foreigners who admire fine architecture. I’m of the opinion that the hotel should provide information about the architecture and the architect, perhaps somewhere in the lobby, not only at Delphi, but at all the hotels in the chain, since all of them—at Kalambaka, Nafplio, Olympia – were designed by Valsamakis. They should be advertised as excellent examples of 1960s modernism, and international architectural conferences should take place here. I couldn’t leave without visiting the gardens to admire the famous sculpture, “Delphic Light” by Gerasimos Sklavos. Wonderful!

Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι απο μόνος του λόγος για να έρχονται εδώ Ελληνες και ξένοι που αγαπούν να μένουν σε σημαντικά αρχιτεκτονικά έργα Επίσης θα έπρεπε να υπάρχουν πληροφορίες για την ιδέα του αρχιτ έργου και του δημιουργού του στο site του ξενοδοχείου, σε κάποιο σημείο στο lobby σε όλα τα υπόλοιπα Αμαλία στην Καλαμπάκα, στο Ναύπλιο, στην Ολυμπία, αφού είναι όλα έργα του Βαλσαμάκη. Να διαφημιστεί ως ένα εξαιρετικό δείγμα μοντερνισμού της δεκαετίας του ‘60, θα μπορούσαν να γίνονται παγκόσμια αρχιτεκτονικά συνέδρια……Πριν φύγουμε βγήκαμε στον κήπο να δούμε το περίφημο γλυπτό “Δελφικό φως” του Γεράσιμου Σκλάβου, υπέροχο.

It is a beautiful day, so we set off for Parnassus ski resort! Snow! Snow! First snow of the season! We stopped for cappuccino at “Poliko cafe” in Livadi (the plateau above Arachova), and then, off to the resort. The trip there, the road flanked by firs was marvelous, although the snow wasn’t sufficient for skiing. On our way back, we turned onto the first dirt road after the ski resort – a road that leads to Eptalofos (Agoriani) and found ourselves in a landscape of snow-covered trees, as if in a fairytale. My daughter was having serious fun. The road had deep ruts and was muddy, but with the SUV and steady speed, we had no problem.

Έχει μια θαυμάσια μέρα οπότε φύγαμε για τον Παρνασσό, χιόνι χιόνι!!!!! κάνουμε μια στάση στο Πολικό στο Λιβάδι για καπουτσίνο και βουρ για το χιονοδρομικό….H διαδρομή μες στα έλατα είναι φανταστική αν και δεν έχει αρκετό χιόνι για σκι. Στην επιστροφή καθώς κατηφορίζουμε απο το χιονοδρομικό στρίβουμε στον πρώτο χωματόδρομο δεξιά, ο οποίος οδηγεί κατευθείαν στην Επτάλοφο (Αγόριανη) αμέσως βρεθήκαμε σ’ενα παραμυθένιο τοπίο απο χιονισμένα έλατα, σ’ενα πλάτωμα μ’ενα εκκλησάκι σταματήσαμε για χιονοπόλεμο! Η μικρή το καταδιασκεδάζει, ο δρόμος έχει βαθιές αυλακιές και πολλές λάσπες αλλά με ψηλό αυτοκίνητο και σταθερή ταχύτητα δεν υπάρχει πρόβλημα.

For lunch I decided to go to Zahos at Livadi. The decor at the restaurant was a pleasant surprise, and not at all reminiscent of the typical tavern style. Antique wooden tables, nice tablecloths and splendid lamb chops, with French fries and carrot-cabbage salad. At this place, if one doesn’t order a lot of side dishes that jack up the bill, prices are quite reasonable.

Για φαγητό είπα να δοκιμάσω τον Ζάχο στο Λιβάδι, μπαίνοντας η διακόσμηση με εξέπληξε καμία σχέση με ταβέρνα, ξύλινα τραπέζια εποχής-που λέει ο λόγος- ωραία τραπεζομάντηλα… τα παιδάκια, οι τηγανιτές πατάτες και η σαλάτα λάχανο/καρότο εξαιρετικά, αν αφήσετε τα παραλειπόμενα ο λογαριασμός θα μείνει σε ένα κανονικό επίπεδο.

After lunch we left for a walk to Korykeion Andron (known also as Corycian Cave or Pan’s Cave). The walk must be more pleasant in the morning when it is still a bit chilly. To get to the cave from Arachova, you drive to the plateau called “Livadi”, where a straight road traverses the plateau, at the end of which you will see a tavern, “Babis”. Turn right. In approximately 600 metres there’s a fork. Turn right again and go another 800 metres, turn left and park the car.

It’s an easy mountain hiking  on a forest road with firs and a view towards the plateau. After 3.5 km, you reach a small opening. From there a small path leads to the cave which is at 1,400 metres altitude and has two chambers with stalagmites. The view towards the ski resorts is stunning.

The cave has been inhabited continuously since the Neolithic era, and was known in ancient times as “Bacchus Cave”. It was a place of worship for many cults. During the Greek War of Independence, Odysseas Androutsos (Greek hero) used it as a base for raids against the Turks.

Upon my return to the hotel, I heard that there was a trail leading from Delphi to the Korykeion Andron, the very same trail that worshippers followed in ancient times, starting next to the house of Angelos and Eva Sikelianos, about a four-hour walk. People say that the route is marvelous.

Μετά το φαγητό η ανάβαση στο Κωρύκειο Άντρο με τα πόδια είναι τέλεια ιδέα ακόμα καλλίτερα βέβαια είναι να ανεβείτε το πρωί με την δροσούλα. Πως θα βρείτε το δρόμο; Στο τέρμα της ευθείας του λιβαδιού θα στρίψετε αριστερά στην ταβέρνα του Μπάμπη, στα 600μ θα βρείτε μια διασταύρωση στην οποία θα στρίψετε δεξιά. Ακολουθώντας 800μ δρόμου στρίβετε αριστερά και αφήνετε το αυτοκίνητο. Είναι μια πολύ όμορφη ορεινή πεζοπορία, σε δασικό δρόμο, ανάμεσα στα έλατα με θέα στο Λιβάδι, μετά απο 3,5 χιλιόμετρα καταλήγει σε ένα μικρό πλάτωμα. Ένα μονοπάτι 50 μέτρων, σας οδηγεί στο σπήλαιο με τους σταλαγμίτες στις δυο αίθουσες, το οποίο βρίσκεται στα 1360 μέτρα. Η θέα απο εδώ είναι φανταστική.

Κι αν σκεφτείτε ότι το σπήλαιο “κατοικείται” αδιάλειπτα απο την νεολιθική εποχή , στην αρχαιότητα ήταν γνωστό και ως “Βακχικό Σπήλαιο” επειδή τελούνταν διάφορες λατρείες μέχρι πρόσφατα κι ότι στον Αγώνα του 1821 λέγεται ότι έμεινε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ο οποίος το είχε ως ορμητήριο των επιδρομών του, δεν είναι μικρό πράγμα.

Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο έμαθα ότι για το Κωρύκειο Άντρο υπάρχει επίσης και το μονοπάτι των προσκυνητών της αρχαιότητας, το οποίο σώζεται στο μεγαλύτερο μέρος του και το συνδέει με τους Δελφούς. Το μονοπάτι ξεκινά μέσα απο την πόλη δίπλα απο το σπίτι του ‘Αγγελου και Εύας Σικελιανού, η διαδρομή διαρκεί 3 περίπου ώρες και λένε ότι είναι υπέροχη….

Sundays are ideal for wandering around the archaeological site of Delphi. Before visiting the site, Greek speakers might want to watch the short film, “H ΔΕ ΠΟΛΙΣ ΕΛΑΛΗΣΕΝ, Δελφοί” from ERT the National TV, to get a sense of the place.

For the pagan world, before monotheistic religions, Delphi was the most important religious center of the ancient world, similar to what Lourdes is for the Catholic world.

If you want to follow the thread from the beginning, you can start from Omphalos and the Castalian Spring, the Tholos of the sanctuary of Athena Pronia and the Gymnasium. To enter the fenced part of the site, you’ll need to buy a ticket. One feels the change of the energy on ascending the wide steps under the shade of the trees. A good place to simply sit and listen. If one looks up, the twin rocks of the Phaedriades are visible in the back part of the site.

Among the other buildings and structures, there’s the Temple of Apollo, close to which lies a conical stone, the symbol of the Navel of the earth, where, according to mythology, the two eagles sent across the world by Zeus met to indicate the center of the earth.

A bit further up is the Ancient Theatre where in ancient times “the musical contests (song and instrumental music) of the Pythian games and other religious festivals took place,” according the archaeologist, R. Kolonia.

The path known as “The Sacred Way” continues and passes in front of the Treasury of the Athenians, to lead up to the higher part of the site to the Ancient Stadium. According to Kolonia, this is “one of the best-preserved monuments of its kind, closely connected to the history of the Pan-hellenic Pythian games, since this is where the athletic events took place”.

Η Κυριακή είναι ιδανική για περιπλάνηση στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών, πριν πάτε σας προτείνω να δείτε το ταινιάκι “H ΔΕ ΠΟΛΙΣ ΕΛΑΛΗΣΕΝ, Δελφοί” -του Γιώργου Σεφέρη απο το αρχείο της ΕΡΤ έτσι για να μπείτε στο πνεύμα.

Για να έχουμε μια ιδέα του τι αντιπροσώπευε το μαντείο των Δελφών για την πλειοψηφία των παγανιστών πληθυσμών της αρχαιότητας, πριν καταφτάσουν οι μεγάλες μονοθειστικές θρησκείες θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ήταν το πιο σημαντικό ιερό κέντρο του αρχαίου κόσμου, ότι είναι η Λούρδη για τους Καθολικούς. Απο τον 6ο π.Χ αιώνα και για πολλούς αιώνες οι Δελφοί αποτελούσαν πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο, το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου κόσμου. Μάλιστα, ο αρχαιολογικός χώρος το 1987 χαρακτηρίστηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Διαβάστε εδώ την ιστορία κι εδώ.
Αν θέλετε να πιάσετε το νήμα απο την αρχή καλό είναι να ξεκινήσετε απο τον Ομφαλό και την Κασταλία πηγή, το θόλο του ιερού της Αθηνάς Προναίας και το Γυμνάσιο. Στην συνέχεια μπαίνετε στον περιφραγμένο χώρο κόβετε εισιτήριο (6 ευρώ), μαζί με το Μουσείο (9 ευρώ), φυσικά υπάρχουν και τα μειωμένα εισιτ. Ανεβαίνουμε τα φαρδιά σκαλοπάτια στην σκιά των δέντρων, σιγά σιγά θα σας πλυμμυρίσει η ενέργεια του χώρου, καθίστε να αφουγκραστείτε την ατμόσφαιρα, συκώστε το κεφάλι να θαυμάσετε τις Φαιδριάδες πέτρες κι ύστερα συνεχίστε.

Ανάμεσα στα άλλα θα δείτε τον περίφημο ναό του Απόλλωνα, κοντά του ο κωνικός λίθος, είναι το σύμβολο του Ομφαλού της γής, το σημείο οπου σύμφωνα με την παράδοση συναντήθηκαν οι δυο αετοί που έστειλε ο Δίας για να υποδείξουν το κέντρο της γης.

Πιο πάνω το Αρχαίο Θέατρο το οποίο “Στην αρχαιότητα φιλοξενούσε τους αγώνες φωνητικής και ενόργανης μουσικής, που διεξάγονταν στο πλαίσιο των Πυθίων και άλλων θρησκευτικών εορτών και τελετουργιών…” γράφει η αρχαιολόγος Ροζίνα Κολώνια.
Συνεχίζουμε στην Ιερά οδό για να ανακαλύψουμε τον Θησαυρό των Αθηναίων, πάνω ψηλά στο τέρμα της ανηφόρας το Στάδιο “είναι από τα καλύτερα διατηρημένα μνημεία του είδους, στενά δεμένο με την ιστορία των πανελλήνιων Πυθικών αγώνων, αφού εδώ διεξάγονταν τα αθλητικά αγωνίσματα” γράφει η κυρία Κολώνια.

Since my daughter was very tired and I had already visited the Museum of Delphi, I saved it for the next visit (but suggest that others do not!). The museum completes the visit to the site, as it houses the sculptural decoration of the Athenian Treasury, the frieze, the pediments and the metopes from the Treasury of the Siphnians, the Sphinx of Naxos. Needless to say, here are exhibited some of the most important masterpieces of the Archaic period: Note the folds of the customary long tunic that the Charioteer wears, the curling hair of the Kouros, the Amazons on horseback.

The best epilogue for the excursion was the visit to the old tavern of Fourlas, in Chrisso village. The large covered terrace overlooking the sea was ideal for a quiet reverie and for enjoying the local meat dishes of Roumeli… Here, apart from the delicious lamb chops, one may try “kontosouvli” (souvlaki) from ewe, the tavern’s fresh cheese, various pies, stuffed cabbage leaves, goat stew, chicken in tomato sauce and various salads.
Το Μουσείο των Δελφών μια που το έχουμε δει, το αφήνουμε γι άλλη φορά, η μικρή μας κουράστηκε πραγματικά σήμερα αλλά εσείς μην το χάσετε γιατί το μουσείο συμπληρώνει τον αρχαιολ χώρο. Εκτείθεται όλος ο γλυπτός διάκοσμος του θησαυρού των Αθηναίων, η ζωφόρος, τα αετώματα και οι μετόπες όπως και του Θησαυρού των Σιφνίων, η Σφίγγα των Ναξίων. Εν ολίγοις εδώ βρίσκονται μερικά απο τα πιο σημαντικά αριστουργήματα των αρχαικών χρόνων. Προσέξτε τις πτυχές στον χιτώνα του Ηνίοχου, τα μαλλιά των Κούρων, τις έφιππες Αμαζόνες….

Καλλίτερος επίλογος της εκδρομής απο την παλιά ταβέρνα του Φούρλα στο χωριό Χρισό δεν υπάρχει. Η μεγάλη σκεπαστή βεράντα με θέα την θαλασσα είναι ιδανική για λίγη ρέμβη αλλά και τοπική κρεατοφαγία, μια που είμαστε στη Ρούμελη. Εδώ, εκτός απο τα νοστιμότατα παϊδάκια, το κοντοσούβλι από προβατίνα, αξίζει να δοκιμάσετε τα φρέσκα δικά τους τυριά, μαζί με τις διάφορες πίτες/ χορτόπιτες, λαχανοντολμάδες, γίδα βραστή, κοτόπουλο κοκκινιστό και σαλάτες.