A ride to Acrocorinth and Isthmia. Βόλτα στον Ακροκόρινθο και τα Ίσθμια.

Summer is over but the weather is still warm, so I want to share with you a recent week-end spent participating in a yoga seminar at Isthmia and Acrocorinth. Great stay, splashes in the Saronic Gulf, good food. When we returned, I had the impression that I had gone somewhere very far away, to an exotic place.

Acrocorinth. Years and years of driving on the national road and admiring the imposing castle standing on the rock and always wondering when I would find time to visit it.

Το καλοκαίρι έφυγε αλλά η ζέστη κρατάει ακόμα κι έτσι θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα πρόσφατο ΣΚ στα Ίσθμια και στον Ακροκόρινθο που πήγα με αφορμή μια συνάντηση γιόγκα. Yπέροχη διαμονή, μπάνιο στον Σαρωνικό και φυσικά καλό φαγητό, όταν γυρίσετε θα νομίζετε ότι πήγατε πολύ μακριά κι “εξωτικά”.

Ακροκόρινθος. Ε λοιπόν τόσα χρόνια περνάω την εθνική, πάντα θαυμάζω το κάστρο έτσι όπως στέκει επιβλητικό αγέρωχο πάνω στο βράχο και πάντα αναρωτιέμαι πότε θα βρω χρόνο να έρθω.

The Hotel Kalamaki Beach at Isthmia was a pleasant surprise: great location, amazing beach and beautiful sea right at your feet – that’s the advantage of old Greek hotels – spacious guest lounges, large renovated rooms that overlook the sea and–most important–warm hospitality from the hosts, who love their work. This affordable hotel is open all year. [Upon my return home I discovered that it was built in 1972, and is the work of the noted architect, Kostas Voutsinas, who, among his many other achievements, reconstructed a wing of the Hotel Grande Bretagne (renovated in 2004 by the office 3SK Stylianidis, and in such a way that it lost none of it original charm).

The vast gardens where children chased each other until late at night, the beach with its wooden cabins and dinners with traditional dishes such as imam bayildi (eggplant stuffed with onion, garlic and tomatoes) and dolmades (stuffed vine leaves cooked in lemon sauce), served on white tablecloths, took me back to the hotels of my childhood.

Το ξενοδοχείο Kalamaki beach στα ‘Ισθμια με εξέπληξε ευχάριστα σε όλα, εξαιρετική τοποθεσία, απίθανη παραλία και θάλασσα- το avantage των παλιών ξενοδοχείων-  άνετοι χώροι, μεγάλα ανακαινισμένα δωμάτια που αγνανατεύουν τη θάλασσα και το πιο σπουδαίο, ζεστή φιλοξενία απο ανθρώπους που αγαπούν το χώρο τους, την δουλειά τους, είναι οικονομικό και παραμένει ανοιχτό όλο το χρόνο. Επιστρέφοντας ανακάλυψα ότι είναι έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Κώστα Βουτσινά (1972) – που ανακατασκεύασε την Μ. Βρετανία- το ξενοδοχείο δέχτηκε σοβαρή ανακαίνιση το 2004 απο το γραφείο 3SK Στυλιανίδης, χωρίς να χάσει την γοητεία του. Μέσα στους απέραντους κήπους όπου τα παιδιά παίζαν κυνηγητό μέχρι αργά το βράδυ, την παραλία με τις ξύλινες καμπίνες και το βραδυνό με το ιμάμ και τα ντολμαδάκια σερβιρισμένα πάνω στα λευκά τραπεζομάντηλα, όλα με πήγαν πίσω στα ξενοδοχεία των παιδικών μου χρόνων.

The next morning on the terrace overlooking the sea, having enjoyed a bougatsa (pastry filling with semolina cream) and all the breakfast side-dishes, we visited the website of the Ministry of Culture to learn more about Acrocorinth which is 20 min away from the hotel.

On the way there, we talked about knights and princesses, and the incredible fortifications built in ancient times. Greece’s biggest castle, with its massive splendor, successfully resisted the Franks, the Knights Hospitallers, the Venetians, and the Ottoman Turks up until the founding of the Greek state.

The route is easy: From Athens, we took the highway towards Patra, and just after the fork for Tripoli, saw the sign for Ancient Corinth and Acrocorinth on the right. We turned there and followed the signs. With the monolithic rock that dominates the plain always in front of us, we passed by houses adorned with “ancient columns”, discovering beautiful vineyards further on, with the rock visible up ahead. We followed the winding road for 4 km, and suddenly the children exclaimed “Cows, cows!” We made a stop to admire the cows, and chatted with friendly Costas, the cow-herd, who told us that, with the food they were eating, the cows would double in size by afternoon!

Το επόμενο πρωί στην βεράντα με θέα τη θάλασσα αφού απολαύσαμε την μπουγάτσα και όλα τα παραλειπόμενα, μπήκαμε στo site του υπουργείου πολιτισμού να ενημερωθούμε για τον Ακροκόρινθο που απέχει 20΄απο το ξενοδοχείο!!!

Καθοδόν, συζητούσαμε για Ιππότες και πριγκίπισες αλλά και γι αυτό το απίστευτο οχυρωματικό έργο των αρχαίων χρόνων. Το μεγαλύτερο κάστρο της χώρας μας με την καθηλωτική μεγαλοπρέπεια αντιστάθηκε σε Φράγκους, Ιωαννίτες Ιππότες, Ενετούς, Τούρκους μέχρι……την δημιουργία του ελληνικού κράτους.

Η διαδρομή είναι πανεύκολη, προχωράτε πάντα στην εθνική οδό προς Πάτρα, μόλις προσπεράσετε την διασταύρωση για Τρίπολη έχετε το νου σας να δείτε στο δεξί σας χέρι την ταμπέλα για Αρχαία Κόρινθο και Ακροκόρινθο, στρίβετε δεξιά και ακολουθείτε τις ταμπέλες. Με το βλέμμα πάντα στο βράχο που δεσπόζει της πεδιάδας προσπερνάμε σπίτια με “αρχαίες κολώνες”, πιο πάνω ανακαλύψαμε  πανέμορφους αμπελώνες με θέα το βράχο, συνεχίζουμε τα 4χλμ του φιδογυριστού δρόμου, ξαφνικά τα μικρά αναφωνούν “Αγελάδες”!!!! Σταματάμε να τις θαυμάσουμε, πιάνουμε κουβέντα με τον πολύ συμπαθητικό Κώστα που τις φροντίζει, μας πληροφορεί ότι με το φαγητό που τρώνε, το μεσημέρι θα είναι διπλάσιες!

Eventually we parked in the shadow of the castle. As we gazed up at it, 575 metres above us, we were filled with awe. The guard let us in without tickets. The steep cobbled path was slippery, so visitors should wear good shoes and hats, and bring water with them, as well as something to snack on during rest stops. 2-3 hours should be allowed for seeing the sights, though for really enjoying the place, a whole day is needed.

The first fortifications date back to the late 6th/early 7th century BC. Later, the Venetians rebuilt the walls and added three impressive gates. The area within the walls is large and with panoramic views from various vantage points. Each brick and stone, each ruin, dates back to a different era. The Temple of Aphrodite, water tanks, various churches, such as that of Saint Demetrios, a mosque here, a fountain there and a bit further on a bastion –discoveries are as endless as one’s zest for discovery.

Κάποτε παρκάρουμε στην σκιά του κάστρου. Και μόνο που το κοιτάς έτσι που στέκει σε υψομ 575μ σε πιάνει δέος –ο φύλακας μας είπε να περάσουμε χωρίς να πληρώσουμε εισιτήριο-  το απότομο καλντερίμι γλυστράει πολύ, οπότε φροντίστε να φοράτε αθλητικά, να έχετε νερό και καπέλο  και κάτι για ένα πρόχειρο πικ νικ όταν θελήσετε να ξαποστάσετε. Αφού για να περιηγειθείτε λίγο τον χώρο θα χρειαστείτε τουλάχιστον 2-3 ώρες, για να τον ευχαριστηθείτε μια ολόκληρη μέρα.

Οι Ενετοί λοιπόν έχτισαν τις τρείς επιβλητικές πύλες ενώ τα πρώτα οχυρωματικά έργα χρονολογούνται στα τέλη του 7ου-6ου αιώνα π.χ Στο εσωτερικό του περπατάς σ’ ένα πανοραμικό τοπίο με μεγάλη έκταση, όπου κάθε ερείπιο φέρνει σε μια διαφορετική εποχή. Ο ναός της Αφροδίτης, δεξαμενές, εκκλησίες όπως ο Αγιος Δημήτριος, εδώ ένα τέμενος, εκεί μια κρήνη κι ένας προμαχώνας…..κέφι για ανακαλύψεις να έχεις……….

The views from the largest castle of the Moria (the old name of the Peloponnese) is ONE-OF-A-KIND! One can’t get enough of them when sitting on the ramparts. The entire Corinthian land, with its port, Ancient Corinth, the temple of St. Paul, the port of Lechaio, the marina with dozens of caiques. The legendary city of Corinth, the largest port of the Greek Classical world, meeting-point for traders and travelers coming from East and West, was a lively town. If the reputation of Athens is linked with politics and intellectualism, that of Corinth is linked with hedonism and licentiousness.

Η θέα απο το μεγαλύτερο κάστρο του Μωριά είναι ανε-πα-νά-λη-πτη. Κάθεσαι στις επάλξεις και δεν χορταίνεις, ολόκληρη η κορινθιακή γη με το λιμάνι της, την Αρχαία Κόρινθο, τον Ναό του Απ Παύλου, το λιμάνι του Λεχαίου την μαρίνα με τα δεκάδες δεμένα καίκια. Η πόλη θρύλος, το μεγαλύτερο λιμάνι του ελληνικού κλασικού κόσμου τόπος συνάντησης εμπόρων και ταξιδευτών απο Ανατολή και Δύση, ήταν μια πόλη ιδιαίτερα ζωντανή. Αν η φήμη τής Αθήνας είναι κυρίως πολιτική και πνευματική, τής Κορίνθου συνδέεται με την ηδονή και την ακολασία…..μια άλλη σχετικά άγνωστη διάσταση.

A cross section from the east to the west separates the Peloponnese peninsula from the mainland. The canal of Corinth, the engineering marvel of 1893 that links the Corinthian Gulf with the Saronic Gulf, was a vision held since antiquity.

I went up to the “Temple of Aphrodite”, which is at the highest point of the castle. From here the view is breathtaking. One can marvel at the Corinthian and the Saronic Gulf, the plain of Argos, the mountains of Panachaikon, Ziria and Parnassus – I heard that one can even see the Acropolis of Athens if the air is very transparent.

When leaving, I recommend visitors to make a stop at the café outside the castle for a juice, and then visit the well-preserved archaeological site of Ancient Corinth (we missed it because on Sundays it closes at 15:00) and, of course, to admire the findings from the excavations in the museum. Ancient Corinth, together with Acrocorinth are wonderful for a daily excursion with kids, who will learn that castles do exist outside of fairytales and playmobiles, and these castles are only an hour ( 80 km) away!
Μια εγκάρσια τομή στο σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, χωρίζει την Πελοπόννησο απο την ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και την ιστορία απο το σήμερα. Η διώρυγα του Ισθμού, αυτό το θαύμα της μηχανικής του 1893,  που συνδέει τον Κορινθιακό με τον Σαρωνικό υπήρχε απο την αρχαιότητα στην σκέψη των ανθρώπων.

Ανεβαίνω για τον ναό της Αφροδίτης που είναι στο ψηλότερο σημείο του κάστρου. Απο εδώ η θέα είναι συγκλονιστική. Ατενίζεις ολόκληρο τον Κορινθιακό, τον Σαρωνικό, την πεδιάδα του Άργους, το Παναχαικό, την Ζήρεια, τον Παρνασσό, μαθαίνω ότι ακόμα και η Ακρόπολη διακρίνεται τις μέρες με μεγάλη διαύγεια.

Φεύγοντας κάντε μια στάση στο καφέ έξω απο το κάστρο για ένα χυμό, κι ύστερα κατηφορείστε για τον καλοσυντηρημένο αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Κορίνθου, που εμείς δεν προλάβαμε (τις Κυριακές κλέινει στις 15.00)  και φυσικά να θαυμάσετε τα ευρήματα των ανασκαφών στο μουσείο. Σε συνδυασμό με τον Ακροκόρινθο είναι μια πάρα πολύ ωραία ιδέα για μονοήμερη απο την Αθήνα με τα παιδιά, κάστρα δεν υπάρχουν μόνο στα παραμύθια και στα playmobil. Τα αληθινά απέχουν μια ώρα, 80 χλμ μόνο!

Now it is well-known that a good walk sharpens the appetite, so the road led us to our old, familiar and most favourite tavern Kavos  close to Isthmia. Everything here is pure and authentic: people, fresh ingredients, flavors, landscape, all of these combined! The tables sit near the waves, between two tiny beaches ideal for swimming or fishing. The cooked fish seem almost alive, full of aroma and flavor, and with a perfect texture, almost reaching perfection, and the wild greens are also alive. The tomato salad from their garden is served with oregano, the olives are superb and the pasta with cannolicchios (razor shells) is divine and al dente. The owners have been in the restaurant business since 1964. Their son, Tassos (seen in the blue shirt in my photo, and also pictured in the old black-and- white photo taken by the multi-talented editor Evangelos Terzopoulos in 1973), despite his degree in agronomics, decided to continue the family tradition and run the tavern. His mother, Pagona, kindhearted and lively, found either in the kitchen or everywhere else around the place, is the true pillar of the establishment. Food, pleasant chatting, and the view of the cove with the emerald waters surrounded by pine trees, are the best things for people to enjoy at the end of a wonderful day.
Επειδή η περιήγηση ως γνωστόν φέρνει πείνα, ο δρόμος μας έβγαλε σε μια παλιά γνώριμη, πολύ αγαπημένη ταβέρνα  Κάβος στα Ίσθμια. Εδώ όλα είναι αυθεντικά, γνήσια. Οι άνθρωποι, οι πρώτες ύλες, οι γεύσεις, το τοπίο…….εξάλλου αυτά πάνε μαζί συνήθως. Τραπεζάκια στο χώμα πάνω στο κύμα ανάμεσα σε δυο μικροσκοπικές παραλίες για μπάνιο ή ψάρεμα. Το ψάρι ζωντανό με γεύση, υφή, αρώματα, σάρκα, αγγίζει την τελειότητα, τα άγρια χόρτα ζωντανά, η ντομάτα σαλάτα με ρίγανη κι ελιές τέλεια, η μακαρονάδα με πετροσωλήνες θεική και αλ ντέντε. Οι άνθρωποι κάνουν αυτή τη δουλειά απο το 1964 και ο γιός Τάσος – τον βλέπετε με το μπλε πουκάμισο αλλά και πιτσιρικά στην ασπρόμαυρη φωτογραφία που τράβηξε ο πολυτάλαντος Ευάγγελος Τερζόπουλος το 1973 – παρά το πτυχίο απο την γεωπονική αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ταβέρνα. Η μητέρα του Παγώνα καλωσυνάτη και ζωντανή στην κουζίνα και παντού γύρω, τριγύρω είναι ο στύλος του μαγαζιού. Το φαγητό, η κουβέντα και η θέα του πευκόφυτου κολπίσκου με τα σμαραγδένια νερά είναι ότι καλύτερο μπορεί να έχει ο άνθρωπος στο τέλος μιας υπέροχης μέρας.

Back at the hotel, Grandma Evangelia – who created the hotel with her husband Homer – always with a smile on her face, discreet but present–is ready to tell a joke, or to give wise advice. I asked her for her secret of success: “I love people and I love my job!” she answered, continuing with, “This is what I tried to pass on to my daughter and my grand-daughter.” Her daughter, Marilena Stathopoulou, a worthy successor, created an entire hospitality chain. It makes me so happy when the beautiful creations of the older generations find worthy successors to give future generations the opportunity to enjoy them.

Right next to the hotel, the tavern “O Kipos” (The garden), run by the Venetsanou family, offers simple, affordable and tasty food. Only a few dishes are offered, but all extremely fresh – grilled fish and meat, and one or two baked dishes. It is located at Kalamaki, right above the homonymous pebble beach–a beach like a painting. One mustn’t leave without buying corn bread from the bakery “Loutra tis Oraias Elenis” (Baths of Beautiful Helen) – found in the homonymous village, right next to the super market “Spark”. I thought it is the perfect souvenir of the trip! Don’t you agree?

Translation by Vicky Anastasiadou

Πίσω στο ξενοδοχείο η γιαγιά Ευαγγελία – η δημιουργός του kalamaki beach, μαζί με τον σύζυγο της Όμηρο- πάντα με ένα χαμόγελο, διακριτική,  την βρίσκεις σε κάποιον κοινόχρηστο χώρο, με έτοιμο αστείο για τα μικρά, πότε πότε με σοφή συμβουλή. “Το μυστικό της επιτυχίας; την ρωτάω “αγαπώ τον άνθρωπο και την δουλειά”! αυτό μετέδωσα στην κόρη και την εγγονή μου. Η κόρη της Μαριλένα Σταθοπούλου, άξια συνεχιστής δημιούργησε μια ολόκληρη αλυσίδα φιλοξενίας. Πόσο χαίρομαι όταν τα όμορφα δημιουργήματα των παλιών, βρίσκουν άξιους συνεχιστές που δίνουν την δυνατότητα της απόλαυσης στις επόμενες γενιές.

Ακριβώς δίπλα η ταβέρνα “ο Κήπος”, της οικογένειας Βενετσάνου είναι απλή, οικονομική και με εξαιρετικό φαγητό. Λίγα πιάτα αλλά ολόφρεσκα – ψαράκι, κρεατάκι, ένα/δυο μαγειρευτά –  στο Καλαμάκι  πάνω απο την ομώνυμη ζωγραφιά παραλία με τα βότσαλα. Μην φύγετε χωρίς να προμηθευτείτε το τέλειο ψωμάκι (απο 100% σταρένιο αλεύρι) απο τον φούρνο Λουτρά της Ωραίας Ελένης στο ομόνυμο χωριό (δίπλα στο Super Market ΣΠΑΚ), το βρήκα σπουδαίο αναμνηστικό της εκδρομής!