Πεζοπορία στο Ζαγόρι, Πάπιγκο – Δρακόλιμνη – Τσεπέλοβο

Κάθε ταξίδι αρχίζει από ένα βήμα. Μου φαίνεται σαν χτες που ξαφνικά -ένα όμορφο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου – αποφάσισα να μπω στο αυτοκίνητο και να διανύσω τα 500 χλμ. μέχρι το Μικρό Πάπιγκο. Την μια μέρα ήμουν στο διαμέρισμα στην Αθήνα, σκεπτόμενη τα απαραίτητα που πρέπει να πάρω μαζί μου, και την επομένη το πρωί ανέβαινα το πυκνό δάσος για το καταφύγιο της Αστράκας στην Τύμφη, ενώ το ίδιο βράδυ κοιμόμουν σε σκηνή στα 2.050 μ. υψόμετρο.

Το ραντεβού είχε δοθεί στις 8 το πρωί στον ξενώνα Δίας  για δυναμωτικό πρωινό. Ήδη από το προηγούμενο βράδυ αναρωτιόμουν πως θα κάνω τέτοια ανάβαση, που πάω αγύμναστη στα άγρια βουνά και όλα αυτά. Ωστόσο η επιθυμία μου να δω την λίμνη, να περπατήσω στο βουνό ήταν μεγαλύτερη και φυσικά νίκησε. Βγαίνοντας από το χωριό η ταμπέλα που συναντήσαμε έλεγε, Καταφύγιο 3 ώρες, Δρακόλιμνη 4 ώρες, πολύ κατατοπιστικά όλα αυτά, να τα γνωρίζουμε αλλά αν πάμε με πιο ήπιο ρυθμό και μας βγει δυο ώρες αργότερα αλλά ευχαριστημένους και λιγότερο ταλαιπωρημένους, είναι καλύτερα νομίζω και ήταν. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ήμουν στον ΕΟΣ Αθηνών και τρέχαμε να πιάσουμε κορυφή, τώρα τελευταία προτιμώ να περπατώ απολαμβάνοντας τη διαδρομή, να μυρίζω το βουνό, να βγάζω καμιά φωτογραφία, να σταματώ να κοιτάξω τη θέα και να μαθαίνω τις κορυφές ολόγυρα, χωρίς άγχος.

Το πρώτο μισάωρο η διαδρομή, με ανατολική κατεύθυνση, στο τέλεια σηματοδοτημένο μονοπάτι μέσα στο φθινοπωρινό δάσος με τα ρυάκια να τρέχουν ήταν παραμυθένια, αλλά και η πιο ζόρικη του διήμερου λόγο της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς.

Στην συνέχεια μπήκαμε στην αλπική ζώνη, το τοπίο άρχισε να γίνεται ξερό, άδεντρο, σιγά σιγά βρήκα το ρυθμό μου, πειράγματα και γέλια έδωσαν τη θέση τους στο λαχάνιασμα – το Πάπιγκο μας έκανε παρέα από τα χαμηλά.
Πρώτη στάση στην σκεπαστή βρύση Τράφο καθισμένη στους πάγκους της ανοιχτής τραπεζαρίας χάζευα την απέναντι στάνη, υπέροχη σαν μογγολική γιούρτα. Το καλοκαίρι αιώνες τώρα οι κτηνοτρόφοι στήνουν τις στάνες τους σε απάγκια σημεία κοντά στις αλπικές λίμνες που εδώ είναι σε πληθώρα, προσωπικά λατρεύω να επισκέπτομαι μαντριά, αυτή την εποχή όμως, οι κτηνοτρόφοι πίνουν τσίπουρα στα καφενεία του χωριού τους.

Στην βρύση Τράφο πάντα, υπάρχει αναρτημένος ένας ορειβατικός χάρτης του βουνού με όλες τις πεζοπορικές διαδρομές, τον φωτογράφησα και …με μαύρο βλέπετε ολόκληρη την διαδρομή που κάναμε μέχρι το Τσεπέλοβο. Παρέα με τους βράχους της Αστράκας απόγευμα σχεδόν, περάσαμε το καταφύγιο (1.950 μ.) το οποίο παραμένει ανοιχτό από τον Μάιο μέχρι τέλος Οκτωβρίου.

Λένε πως οι καλύτερες εποχές για να περπατήσει κανείς την Τύμφη είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο, τον χειμώνα επειδή συχνά πιάνει ομίχλη ή βροχή και το χιόνι επικρατεί γύρω τριγύρω, η ανάβαση απαιτεί οργάνωση και συνοδεία έμπειρου ορειβάτη φυσικά. Να ξέρετε ότι η Τύμφη έχει επίσημα αναγνωριστεί ως Γεωπάρκο από την UNESCO και από το 2010 αποτελεί τμήμα του Εθνικού Πάρκου Βίκου-Αώου.
Αφού καβατζάραμε τον αυχένα του καταφυγίου που βρίσκεται μεταξύ των βουνών Λάπατος και Αστράκα βρεθήκαμε σ’ ένα σεληνιακό μαγικό τοπίο. Φωτογράφιζα κατεβαίνοντας, ή κατέβαινα φωτογραφίζοντας την απόκρημνη πλαγιά που οδηγεί στην λάκα Τσουμάνη (μαντρί) και την Ξερολούτσα, την μικρή λίμνη στο τέλος της. Εκεί έμεινα λίγο καθηλωμένη να χαζεύω τους επιβλητικούς πύργους της Αστράκας που εκείνη την ώρα καθρεφτίζονταν στη λίμνη, στην συνέχεια πήρα την μεγάλη ανηφόρα για την Δρακόλιμνη, παρέα με το φως της χειμωνιάτικης δύσης που έπεφτε στο βουνό Πλόσκος.

Μετά από μισή ώρα  κουραστικής ανάβασης επιτέλους άκουσα επιφωνήματα χαράς από τους προπορευόμενους, σε λίγα λεπτά μας υποδέχονταν μια παρέα αγριοκάτσικα, επιτέλους βρισκόμουνα στην αγκαλιά της Δρακόλιμνης της Τύμφης  από τα ποιο όμορφα τοπία της χώρας μπορώ να πω. Ίσα που προλάβαμε να στήσουμε σκηνές πριν σουρουπώσει για τα καλά. Κουκουλωμένη -το κρύο δεν αστειεύεται εδώ πάνω, μόλις πέσει ο ήλιος- κάθισα στην ακρολιμνιά. Όλα τριγύρω ήταν σκοτεινά μόνο το νερό της λίμνης διατηρούσε για αρκετή ώρα ένα μαγικό φως, τι μεγαλείο! Νομίζω πως άκουσα θόρυβο από το νερό, κάποιος αλπικός τρίτωνας θα έκανε βουτιά. Το δείπνο περιλάμβανε και εξαιρετική ηπειρώτικη χορτόπιτα που μας είχε δώσει ο ευγενικός ιδιοκτήτης του Δίας, την απολαύσαμε δεόντως! Σε λίγο ξαπλωμένη μέσα στον υπνόσακο μέσα στην απόλυτη ησυχία της νύχτας κοίταζα τ’ άστρα που καθρεφτίζονταν στο νερό.

Το επόμενο πρωί η καλημέρα ήρθε από την παρέα των αγριοκάτσικων, δεν είχαν φύγει!!! Ανέβηκα στο λόφο να απολαύσω τη θέα, ο μόνος ήχος ήταν αυτός, του αέρα καθώς διαπερνούσε τα ψηλά, σαν στάχυα, χόρτα στα πόδια μου. Εδώ πάνω εκτός από τα αγριοκάτσικα, υπάρχουν αρπακτικά πτηνά όπως ο Γυπαετός, ο Χρυσαετός, ο Πετροκότσυφας, η Κουκουβάγια, ο Κόρακας κ.α., αλλά και θηλαστικά όπως τα αγριόγιδα, η αρκούδα, ο λύκος, η βίδρα, το κουνάβι κ.α.
Σε λίγο διέσχιζα πάλι αλπικά οροπέδια και λίμνες, κορυφογραμμές, διάσελα, φαράγγια. Αφού ροβολήσαμε την κατηφόρα που είχαμε ανέβει την προηγούμενη, περάσαμε την Ξερολούτσα, στρίψαμε για την Ρωμιόβρυση κι αρχίσαμε να ανεβαίνουμε ακριβώς κάτω από τους βράχους της Αστράκας. Συνεχίσαμε για την Λούτσα Ρομπόζι, εν τω μεταξύ περάσαμε στα αριστερά το μονοπάτι για Γκαμήλα στα 2.497 μ. υψόμετρο είναι η πιο ψηλή κορφή της Τύμφης (2.30 ώρες πεζοπορία από εδώ και δεξιά λίγο πιο πάνω το μονοπάτι για την κορυφή Αστράκα που είναι στα 2.436 μ.), εμείς όμως συνεχίσαμε ευθεία στο υπέροχο τοπίο. Η Τύμφη που υψώνεται μεταξύ του ποταμού Αώου και του Βοϊδομάτη θεωρείται το πιο μεγαλόπρεπο βουνό της Β. Πίνδου, χαρακτηρίζεται από τις μεγάλες εκτεθειμένες κάθετες βραχώδεις επιφάνειες, τις μεγάλες κλίσεις και τους έντονους και εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς.

Πάντα στο σεληνιακό αλπικό τοπίο περάσαμε τον Καρτερό και τα Μεγάλα Λιθάρια και βγήκαμε στον Μέγα Λάκο. Από εδώ  μπήκαμε στα Λημέρια των Κλεφτών με τα σπήλαια, 3 ώρες κράτησε η πορεία μέσα στην σκιερή κοιλάδα του Μέγα Λάκου, μετά συναντήσαμε το φαράγγι του Αώου κι αρχίσαμε να ανεβαίνουμε  το μονοπάτι με θέα τους απίθανους σχηματισμούς των βράχων.

Ύπνος στο μονοπάτι του Μέγα Λάκου σ’ ένα άνοιγμα ανάμεσα σε βράχους, ψωμοτύρι για πρωινό και βουρ το μονοπάτι μέχρι να αποκαλυφθεί η γιγάντια αυλαία με τα απαλόσχημα βουνά και στο βάθος μέσα στην πρωινή καταχνιά το Τσεπέλοβο, κι ολόγυρα η θέα των βουνοκορφών που διαδέχονται το ένα το άλλο. Χίλιες όμορφες εικόνες μερικές τις φωτογράφησα και  …μια απρόοπτη περιπέτεια: κατεβαίναμε το βραχώδες βουνό όταν κάποια γιδόστρατα μας μπέρδεψε και χάσαμε το μονοπάτι  για Τσεπέλοβο και μετά από μια ώρα καταλήξαμε στο … κενό.

Βλέπαμε το Τσεπέλοβο σαν από αεροπλάνο αλλά μας χώριζε μια ορθοπλαγιά Για επιστροφή πίσω ούτε κουβέντα. Τραβέρσα και κατεβήκαμε τα βράχια όσο γινόταν ώσπου η μόνη διέξοδος προς τα κάτω ήταν μια σάρα/ ένα ποτάμι από πέτρες, την κοίταζα ώρα – είχα το σακίδιο με μηχανές, φακούς, τρόφιμα, sleeping bag. Στην πρώτη προσπάθεια γλίστραγα τρελά, στη δεύτερη λίγο λιγότερο, τελικά το αποφάσισα . Αυτή η εκδρομή θα μου μείνει αξέχαστη………..

Δειπνήσαμε εξαιρετικά στην Μικρή Άρκτο, την ταβέρνα της πλατείας του χωριού, με τοπική πίτα, γίγαντες με χόρτα, προβατίνα με πατάτες φούρνου, εκπληκτική πολίτικη σαλάτα και φρέσκα μανιτάρια ψητά. Ύστερα ήρθε ένα ταξί που μας πήγε σε λιγότερο από μισή ώρα στο Μικρό Πάπιγκο.

Αν κάπιοι δεν έχουν εμπειρία βουνού, ο καλύτερος τρόπος για να κάνει κανείς αυτή την πεζοπορία για πρώτη φορά – χωρίς περιπέτειες? – είναι να σχηματίσει μια παρέα και να αναθέσει την οργάνωση στον Πάρη Ζωγράφο της Τσούκα Ρόσσα μια τοπική εταιρεία που εδρεύει στο Ζαγόρι και οργανώνει δραστηριότητες στη φύση. Ο Πάρης διαθέτει και έναν από τους ωραιότερους ξενώνες (βλέπετε εδώ τις φωτο απο προηγούμενο ταξίδι) O ξενώνας ανοίγει, μόνο όταν μια παρέα ή γκρουπ πρόκειται να κάνουν κάποια από τις δραστηριότητες που οργανώνει ο ίδιος στη φύση ή στον ξενώνα, όπως γιόγκα, ράφτινγκ, πεζοπορία, ιππασία στο βουνό κ.ά.

Το επόμενο πρωί αφού έκανα μια στάση στις φυσικές πισίνες του Ρογκοβού κι άλλη μια στο γεφύρι της Αρίστης ή Πάπιγκου να βρέξω τα άκρα μου στα σμαραγδένια νερά και να ευχαριστήσω το Θεό ή το σύμπαν για την ομορφιά που έζησα στο βουνό, μπήκα στο αυτοκίνητο για το σπίτι?.

Kindly note that all material presented in this website is fully copyrighted. If you wish to purchase images please get in contact with the author/photographer.  thank you !