The charm of northern Corfu

The charm of northern Corfu lies in its hinterland: the landscape, the well-preserved villages, the vineyards and olive groves, the wetlands and the mountain walks that reveal 30 different types of orchids. Charm and mystery lie in art, in Venetian architecture, the stair landings in the old mansions, the Venetian bell towers, the smell of wine cellars and olive-presses, the countless shades of green, the icons of Emmanuel Tzanes (1610-1690) and Helen Prosalentis (1870-1911). The charm lies in the drowned-in-green side paths by the sea and in the small pebbled coves adored so much by the Durrell family, in the abandoned villages, such as Old Perithia on the slopes of Mount Pantokrator, in estates and olive oil mills that lie around the aristocratic farmhouses of Corfian nobility, in magical lakes such as Lake Antinioti, in unique landscapes, including the beaches of Sidari with its argillaceous rocks.

In the wonderful villages, Agioi Douloi and Nymfes among them, with the famous Askitario, one of the oldest Christian monuments in all Corfu, in the dozens of monasteries, inhabited by both men and women, with their genuine hospitality; in the flavor of “noumboulo” (local prosciutto) and of tsitsibira (local ginger beer). It lies also in the faith of people, in the prayers of the Orthodox and the Catholics who live together harmoniously, in the gentle figures of the monks of the Monastery of Pantokrator in Kamarela, and in the Corfiot “benevolent madness” of the people!

Julia Klimi

Translation Vicky Anastasiadou

The following article about Northern Corfu in Greek language has been published in “Taxidia” of Kathimerini newspaper on April 2015, before the announcement of Durrells TV series. Ιs a journey to the “traces of Durrell” as the title below.

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Ταξίδια” της Καθημερινής τον Απρίλιο του 2015

Τα μυστικά της Βόρειας Κέρκυρας

Η γοητεία του νησιού κρύβεται στην ενδοχώρα: στη φύση, στα διατηρημένα χωριά, στους αμπελώνες και στους αιωνόβιους ελαιώνες, στους υδροβιότοπους και στους ορεινούς περιπάτους που αποκαλύπτουν στον διαβάτη 30 διαφορετικά είδη ορχιδέας. Η γοητεία αλλά και το μυστήριο βρίσκονται στην τέχνη, στη βενετσιάνικη αρχιτεκτονική, στους μπότζους των σπιτιών, στα βενετσιάνικα καμπαναριά, στη μυρωδιά μιας κανάβας (κάβας), ενός λουτρουβιού (ελαιοτριβείου), στις αμέτρητες αποχρώσεις του πράσινου, στις αγιογραφίες του Εμμανουήλ Τζάνε και της Ελένης Προσαλέντη. Η γοητεία κρύβεται στις γεύσεις του νούμπουλου (το τοπικό αλλαντικό) και της κερκυραϊκής φράουλας, στα εξαιρετικά προϊόντα που παράγονται, όπως η τσιτσιμπύρα του Χειμαριού, αλλά και στις νέες, καινοτόμους παραγωγικές προσπάθειες, όπως η Κερκυραϊκή Μικροζυθοποιία του Σπύρου Καλούδη. Και βρίσκεται ακόμα στην πίστη των ανθρώπων, στις προσευχές ορθοδόξων και καθολικών, στις ανάλαφρες μορφές των αδελφών της Μονής Παντοκράτορος Καμαρέλας και στη γνωστή κερκυραϊκή τρέλα!

Στα ίχνη των Ντάρελ

Στα 16 χιλιόμετρα που χωρίζουν το Νησάκι από την Κασσιόπη στη βορειοανατολική ακτή, οι πυκνοί ελαιώνες συναντούν μια κρυστάλλινη θάλασσα. Μια αλησμόνητη ανοιξιάτικη βόλτα είναι να ξεκινήσει κανείς από τον όρμο της Αγνής για να πάρει το μονοπάτι μέχρι το Καλάμι και να περπατήσει συντροφιά με τη θάλασσα και την ηρεμία του ελαιώνα. Εδώ, κρυμμένες μέσα στις ελιές, βρίσκονται οι περισσότερες πολυτελείς βίλες της Κέρκυρας, όπου τους καλοκαιρινούς μήνες φιλοξενούν την υψηλή λονδρέζικη κοινωνία, που έχει μετατρέψει αυτήν τη γωνιά του νησιού σε ένα κλειστό γκέτο. Περάστε το ανθισμένο με αγριολούλουδα ακρωτήριο Γιαλισκάρι και ακολουθήστε την πινακίδα που γράφει προς «Durrell house» μέχρι να εμφανιστεί ο καταπράσινος όρμος Καλάμι, ο οποίος χωρίς μερικά τσιμεντένια κτίρια θα είχε περισσότερη μαγεία. Εδώ ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας Λώρενς Ντάρελ, η σύζυγός του Νάνσυ, η μητέρα και τα αδέλφια του επέλεξαν να ζήσουν από το 1935 έως το 1939. Στην Κέρκυρα είναι που άνθησε το ζευγάρι. Εδώ περνούσαν τις μέρες τους κάνοντας μπάνιο γυμνοί στους βοτσαλωτούς όρμους, ενώ ο φίλος τους συγγραφέας Χένρι Μίλερ τούς επισκεπτόταν τακτικά, όπως και πολλοί Κερκυραίοι φίλοι από την πόλη. Το κάτασπρο σπίτι των Ντάρελ, που στέκει πάνω από μια παραθαλάσσια ταβέρνα, φαίνεται ότι επεκτάθηκε, στην ουσία όμως δεν έχει αλλάξει. Από ένα άλλο μονοπάτι, λίγο μακρύτερα, θα καταλήξετε στο εκκλησάκι του Αγίου Αρσενίου, στην κυριολεξία πάνω στο νερό εδώ οι δυο τους έκαναν μπάνιο γυμνοί. Πρόκειται για μια όμορφη βόλτα από το «λευκό σπίτι», που το καλοκαίρι μπορεί να γίνει ένα μακρύ καυτό περπάτημα, εκτός κι αν επιλέξετε τη γρήγορη και δροσερή επιλογή της βάρκας.

Ο γειτονικός κόλπος της Κουλούρας, με την ταβέρνα της οικογένειας Γυναργύρου να χρονολογείται από το 1960, στην κυριολεξία πάνω από τη θάλασσα, είναι ό,τι πρέπει για ένα ουζάκι με θέα τις απέναντι αλβανικές ακτές. Εδώ, αν παραγγείλει κανείς από την προηγούμενη μέρα, μπορεί να δοκιμάσει το περίφημο κερκυραϊκό μπουρδέτο από σκορπιούς, το «χέλι με κόκκινη σάλτσα» όπως περιγράφεται από τον Ντάρελ και το οποίο γίνεται με πετρόψαρα, ακόμη και με χέλι! Η δική μας εμπειρία… αργά το απόγευμα: έχοντας πιει ωραίο κοκκινέλι, είπαμε να περπατήσουμε από το μονοπάτι μέχρι τη διπλανή παραλία, αλλά ένας ευκάλυπτος ήταν εξαιρετικά δελεαστικός για να πάρουμε μια σιέστα. Παράδεισος.

Μόνο για τους Ντάρελ έγινε χαμένος παράδεισος. Η οικογένεια άφησε την Κέρκυρα το 1939, λίγο πριν από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πήγαν στην Αίγυπτο, αργότερα ο Λώρενς, «απελευθερωμένος από την αιγυπτιακή φυλακή», μόνος του πλέον, επέστρεψε στην Ελλάδα*.

Η κοσμοπολίτικη Κασσιόπη -το πρώην αρχαίο λιμάνι, λίγα χιλιόμετρα βορειότερα- δεν φέρει έντονα τα σημάδια του παρελθόντος, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν μερικά δείγματα. Η εκκλησία της Παναγίας Κασσωπίτρας, χτισμένη στα ερείπια του αρχαίου ναού του Δία με τις τοιχογραφίες του 9ου αιώνα (βλ. τοιχοποιία με αναπαραστάσεις δεξιά του νάρθηκα), αξίζει πραγματικά μια επίσκεψη. Οπως και το Ρωμαϊκό κάστρο στην κορυφή του οικισμού, πνιγμένο στα αγριολούλουδα, το οποίο είναι σε φάση ανάπλασης χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες της τοπικής κοινωνίας. Η βόλτα στην περαντζάδα του λιμανιού είναι πραγματικά απολαυστική και συνδυάζεται υπέροχα με ένα νοστιμότατο wrap με κερκυραϊκό νούμπουλο και κουμκουάτ στο «Λιμάνι» ή καλαμαράκια τηγανητά με τσάτνεϊ λεμονιού και ούζο στον «Μπάρμπα Σίμο». Ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο, αριστερά του λιμανιού θα συναντήσετε την υπέροχη διπλή παραλία της Κασσιόπης με τα λευκά βότσαλα και ένα μικρό μονοπάτι θα σας φέρει πάνω στα τεράστια λειασμένα από τη θάλασσα λευκά βράχια. Καθίστε αναπαυτικά εκεί και απολαύστε το δροσερό αεράκι που κατεβαίνει από τα βουνά της Αλβανίας, αλλά και τη γαλήνια εικόνα των καϊκιών που πηγαίνουν κι έρχονται.

Ελάχιστοι γνωρίζουν, παρεμπιπτόντως, ότι ο Καζανόβας, που ζούσε στην πόλη ως υπασπιστής, επικηρυγμένος από τον γενικό προβλεπτή Daniele Dolfin, εν έτει 1745, κατέφυγε για ένα διάστημα στην Κασσιόπη. Στο βιβλίο «Casanova Giacomo: Βενετία, Κέρκυρα, Κωνσταντινούπολη» (εκδόσεις Μίλητος 2007) θα διαβάσετε μεταξύ άλλων για την καθημερινή ζωή του σ’ ετούτη τη γωνιά του νησιού.

Παλιά Περίθεια, λίμνη Αντινιώτη, Σιδάρι

Μια εξερευνητική και άκρως απολαυστική βόλτα με αυτοκίνητο θα σας βρει στη συνέχεια στο δρόμο για το χωριό Λούτσες. Ενας δρόμος πολύ στενός, ανηφορικός, με απότομες στροφές, όπου σιγά-σιγά η βλάστηση υποχωρεί, το τοπίο ανοίγει και κάπου-κάπου φαίνεται η θάλασσα. Η Παλιά Περίθεια, κρυμμένη στην αγκαλιά του Παντοκράτορα, μετέωρη ανάμεσα στη γη και τον ουρανό, διαθέτει σπάνια γοητεία. Η περιήγηση στον εγκαταλελειμμένο οικισμό μαγεύει όλες τις αισθήσεις, και για μένα είναι και κάτι παραπάνω. Εφηβοι ερχόμασταν με σλίπινγκ μπαγκ για Σαββατοκύριακο και κατασκηνώναμε στην αυλή του παλιού σχολείου. Το πρωί ανεβαίναμε με τα πόδια στην κορυφή του βουνού, πίναμε καφέ στο φιλόξενο μοναστήρι (η Ιερά Μονή του Υψηλού Παντοκράτορα χρονολογείται προ του 1347) και το βραδάκι τρώγαμε ομελέτα στο καφενείο της Χιλιανής – τότε δεν υπήρχε άλλο. Μια φορά μάς είχε πιάσει τέτοια βροχή, που, θυμάμαι, ξύπνησα βρεγμένη έως το κόκαλο και, παρότι καταφύγαμε στο στέγαστρο του σχολείου, όλη νύχτα έτρεμα σαν το ψάρι από την υγρασία. Αθέατο από τη θάλασσα για το φόβο των πειρατών, το χωριό μόλις πρόσφατα άρχισε να παίρνει ζωή, καθώς σιγά-σιγά κάποιοι αναπαλαιώνουν τα παλιά πέτρινα σπίτια, ενώ δημιουργήθηκε και ένας συμπαθητικός ξενώνας, το «Merchant’s House», από ένα ζευγάρι Αγγλο-Oλλανδών. Ενας πολύ σημαντικός λόγος για να επισκεφτείτε το χωριό είναι για να γευτείτε τα εξαιρετικά κερκυραϊκά πιάτα που προσφέρουν οι τρεις ταβέρνες του. Στην «Ωγνίστρα» θα φάτε καλό σοφρίτο, συκομαΐδα και πορτοκαλόγλυκο για επιδόρπιο, ενώ στην «Παλιά Περίθεια» η κυρία Διαμαντίνα φτιάχνει απίθανο τσιγαρέλι με χόρτα από το μποστάνι της, τέλεια παστιτσάδα και τυρόπιτα. Το «Φόρο» εμείς τον αφήσαμε για την επόμενη φορά, αλλά εσείς αξίζει να τον δοκιμάσετε.

Αλλάζοντας σκηνικό, στο τέρμα της παραλίας της Αχαράβης απλώνεται η λίμνη Αντινιώτη, «η λίμνη των κρίνων», όπου η οικογένεια Ντάρελ πήγαινε συχνά για πικνίκ. Εδώ, στο βορειοανατολικό άκρο της Κέρκυρας, το νερό, ατάραχο σαν γυαλί, κυματίζει στο αεράκι και η θάλασσα λίγο πιο πέρα έχει το βαθύ μπλε του κοβαλτίου. Η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη προστατεύεται από τη συνθήκη Natura 2000, λόγω της ιδιαιτερότητάς της αλλά και γιατί προσφέρει καταφύγιο σε πολλά είδη πουλιών, όπως ερωδιούς, κορμοράνους, πάπιες, νεροχελώνες και το πιο σπάνιο είδος, τη βίδρα ή σβίδρα, η οποία ζει σε μεγάλους πληθυσμούς. Αν και οι κυνηγοί προσπαθούν σθεναρά για το αντίθετο, η σβίδρα παραμένει ένα από τα προστατευόμενα είδη της λιμνοθάλασσας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το στολίδι της περιοχής είναι τα 16 διαφορετικά είδη ορχιδέας που συναντώνται εδώ. Αν ήταν ίσως λίγο περισσότερο προσεγμένη από τους ντόπιους, θα ήταν αληθινός παράδεισος.

Το Σιδάρι είναι πολύ τουριστικό, μια όμορφη βόλτα όμως με τα πόδια είναι να ξεκινήσει κανείς από το κέντρο του χωριού Περουλάδες για το ακρωτήρι Δράστης – χωματόδρομος με αυλάκια. Μετά το γνωστό σημείο όπου φωτογραφίζονται όλοι, ακολουθήστε το δρόμο δεξιά, μέχρι να εμφανιστεί η θάλασσα σε ένα τοπίο που κόβει την ανάσα. Θυμάμαι να περπατάμε κατά μήκος των κάθετων βράχων από άργιλο, με τον γκρεμό να χάσκει και τη γαλαζοπράσινη θάλασσα τόσο διάφανη, που νόμιζα ότι θα ξεχωρίσω τους κόκκους της άμμου στο βυθό. Συνεχίσαμε έπειτα για ένα χιλιόμετρο μέχρι τον πυκνό ελαιώνα, μέσα στον οποίο σχεδόν χαθήκαμε ώσπου ξαναβγήκαμε στο Σιδάρι.

Αρχοντικά, Μονές και θέα

Στο εσωτερικό του νησιού, μέσα σε απέραντες εκτάσεις με ελιές και εκκλησίες, υποστατικά και ελαιοτριβεία, εμφανίζονται οι αρχοντικές αγροικίες των Κερκυραίων ευγενών σε βενετσιάνικο ή εγγλέζικο στυλ, με μουσειακή επίπλωση και πίνακες της Επτανησιακής Σχολής, που δεν συναντώνται σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας. Πολλά από αυτά τα αρχοντικά είναι ερειπωμένα, άλλα διανύουν έναν λιγότερο λαμπρό βίο σαν ενοικιαζόμενες βίλες και τέλος υπάρχουν και αυτά που έχουν διατηρηθεί στο ακέραιο. Το αρχοντικό της οικογένειας Θεοτόκη στους Καρουσάδες, του Σκάρπα στους Γιαννάδες, των Γιαλλινά-Χαλικιόπουλου στο Καβαλούρι, του Ροδόσταμου Κουρκουμέλη στην Αφρα, του Βούλγαρη στο Γαστούρι, των Λάσκαρι στον Άγιο Μάρκο είναι μόνο μερικά από αυτά. Μου αρέσει πολύ να τριγυρνάω και να ανακαλύπτω αυτά τα υπέροχα αρχοντικά, και ας είναι ερειπωμένα ή κλειστά. Ακόμη και απέξω, άλλωστε, αναπνέεις τον αέρα της εποχής τους.

Μετά το χωριό Νυμφές, πολύ κοντά στους Αγίους Δούλους, η γυναικεία Μονή Παντοκράτορος Καμαρέλας με την ομώνυμη πηγή αποτελεί μια όαση φιλοξενίας και ηρεμίας. Οι αδερφές Φιλοθέη και Πελαγία, μαζί με τη γερόντισσα Πελαγία Γραμμένου, θα σας υποδεχτούν θερμά. Η μονή ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα, αλλά η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος είναι βασιλικού ρυθμού (19ος αιώνας) και έχει αυτό το ανεπιτήδευτο κερκυραϊκό στυλ: ο Παντοκράτορας στην ουρανία του ναού όπως και το τέμπλο είναι και τα δύο έργα του γνωστού Κερκυραίου ζωγράφου Διονύσιου Σγούρου (1884-1977).

Το Ασκηταριό στις Νυμφές είναι ένα από τα μέρη που αγαπώ πιο πολύ, ένα από τα παλαιότερα χριστιανικά μνημεία του νησιού, εξαιρετικό δείγμα κερκυραϊκής αρχιτεκτονικής της υπαίθρου, όπως είναι και ο ναός του Εσταυρωμένου στην άκρη του χωριού. Επρόκειτο για μια πλούσια μονή του 14ου αιώνα, της οποίας σήμερα βλέπουμε το συγκρότημα των κελιών, το καθολικό, τις αποθήκες αλλά και το παλιό λουτρουβιό. Εδώ μέσα μπορείς να φανταστείς τα στάδια παραγωγής του λαδιού, βλέπεις τη ρόδα με τα ζώα να γυρίζει, το σιδερένιο πιεστήριο, την τεράστια πέτρινη λαξευτή λεκάνη. Και αναρωτιέσαι πόσες ελιές να έχουν πλυθεί άραγε εκεί μέσα. Το τοπίο είναι εκπληκτικής ομορφιάς μέσα σ’ ένα πυκνό δάσος απο κυπαρίσσια, πεύκα, ελιές, καστανιές, βελανιδιές. Στη σπηλιά που βρίσκεται λίγο πιο κάτω ασκήτεψε ο Αρτεμί́σιος Παΐσιος, ο οποίος υπολογίζεται ότι κατέφτασε τον 5ο αιώνα από την Αχριδόνα και ο θρύλος λέει ότι, σκάβοντας τη σπηλιά, έπεσε μια πέτρα και τον σκέπασε. Οι δε γονείς του έχτισαν αυτό το μοναστήρι προς τιμήν του.

Βγαίνοντας από το χωριό, θα δείτε τους καταρράκτες των Νυμφών, όπου, σύμφωνα πάλι με το θρύλο, λούζονταν οι νύμφες. Εδώ ευδοκιμεί και το περίφημο κουμκουάτ που έφερε ο Εγγλέζος γεωπόνος Μέρλιν το 1924 και κάθε χρόνο ο συνεταιρισμός «Αγράνθι» επεξεργάζεται περισσότερους από 140 τόνους κυρίως για εξαγωγή.

Το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας είναι ακόμη ένα μέρος που αξίζει να επισκεφτείτε. Το πιο ωραίο κομμάτι της βόλτας όμως είναι η ίδια η διαδρομή έως εκεί. Από το χωματόδρομο που ξεκινάει από το χωριό Κληματιά θα περάσετε μέσα από εκατοντάδες αιωνόβια ελαιόδεντρα, άλλοτε σε πεζούλες και άλλοτε στοιχισμένα (και όλα τους με δίχτυα), θα δείτε τα αμπέλια της μονής, ενώ κάθε τόσο τα ανοίγματα θα σας αποκαλύπτουν τη θέα στα χωριά και στη θάλασσα. Εμείς τύχαμε της θερμής υποδοχής του εξαιρετικά φιλόξενου και παλιού οικογενειακού φίλου ηγούμενου Ρωμανού, ενώ ο μοναχός Αθανάσιος μας ξενάγησε στη μονή. Εδώ, εκτός από τον εικαστικό πλούτο και την αγνή φιλοξενία, γεύεσαι και την παραδεισένια φύση με τη συγκλονιστική πανοραμική θέα σε ολόκληρο το βόρειο συγκρότημα του νησιού.

Κέρκυρα είναι όλα αυτά και χιλιάδες άλλα μέσα από τα μάτια όσων την αγαπούν. Οπως είπε κάποτε και ο Τσόρτσιλ, «τις πόλεις και τους τόπους τούς δημιουργούμε εμείς, για να μας δημιουργήσουν ύστερα αυτοί με τη σειρά τους».

* Ο πατέρας μου, Οδυσσέας-Κάρολος Κλήμης, εντεκάχρονο παιδί τότε, τον θυμάται στο Βρεατανικό Ινστιτούτο της Κέρκυρας, το οποίο διηύθυνε η Μαρί Ασπιώτη, να παίζει μαζί τους μαθαίνοντας στα παιδιά Μονόπολη. Στην αγαπημένη του Κέρκυρα επέστρεφε με κάθε ευκαιρία. Ξανασυναντήθηκαν με τον πατέρα μου στο Λιστόν το 1979, του θύμισε την ιστορία με τη Μονόπολη κι εκείνος του μίλησε με πάθος για το νησί. Μερικές φορές συνέτρωγαν στο «Ακταίον» -το ιστορικό εστιατόριο στα Μουράγια, λίγο πιο πέρα από το ξενοδοχείο «Αστρον» στο οποίο διέμενε- παρέα με τον τότε ιδιοκτήτη του Λουδοβίκο Δεμπόνο. Το καλοκαίρι του 1981 ο πατέρας μου τον κάλεσε σε μια δεξίωση στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κέρκυρας. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που τον είδε. Πέθανε στη Γαλλία το 1990.

Διαμονή

Bella Venezia (Τ/26610-46.500, 44.290, www.bellaveneziahotel.com). Ατμοσφαιρικό ξενοδοχείο κοντά στη Σπιανάδα, για όσους θέλουν να μείνουν κεντρικά. Αναζητήστε τις ενδιαφέρουσες εβδομαδιαίες προσφορές τους.
Villa De Loulia (Τ/26630-95.394, 6932-971.558, www.villadeloulia.gr). Βρίσκεται στους Περουλάδες και θα είναι ανοιχτή από 15 Μαΐου και μετά.
Merchant’s House (Τ/26630-98.444, www.merchantshousecorfu.com). Καλόγουστος ξενώνας με στυλ στην Παλιά Περίθεια.
Caragol Point (Τ/6977-888.982, caragolpoint.com). Ενα παλιό ελαιοτριβείο μετατράπηκε σε μοντέρνα βίλα με απίστευτη θέα.

Φαγητό

Etrusco (Τ/26610-93.342, www.etrusco.gr). Το εστιατόριο του Εκτορα Μποτρίνι στο δρόμο προς την Κάτω Κορακιάνα.
Salto (Τ/26613-02.325). O Κερκυραίος σεφ Παύλος Σουέρεφ πριν από δύο χρόνια αποφάσισε να φτιάξει στο bistro του ό,τι έφτιαχνε στο σπίτι του για τους φίλους. Προσφέρει απλά πιάτα με αγνές πρώτες ύλες, 80 ελληνικές ετικέτες κρασιών απ’ όλη τη χώρα, ενώ κάθε μήνα προσθέτει κι ένα καινούργιο προϊόν από μικρούς παραγωγούς.
Pomodoro (Πλατεία Σκαραμαγκά 11, Κέρκυρα, Τ/26610-28.680). Το εστιατόριο του σεφ Αριστοτέλη Μέγκουλα δεν χρειάζεται συστάσεις. Δημιουργική κερκυραϊκή κουζίνα με εξαιρετική σχέση τιμής και ποιότητας.
Ταβέρνα Κουλούρα (Τ/26630-91.253, www.tavernakouloura.com). Οικογενειακή ταβέρνα στον όρμο της Κουλούρας, που λειτουργεί υπό την ίδια διεύθυνση από το 1960.
Ευκάλυπτος (Τ/26630-82.007). Πολύ καλή επιλογή στην παραλία του Αγίου Στεφάνου.
Piedra del Mare (Τ/26630-91.566), μοντέρνο καφέ-μπαρ στο Μπαρμπάτι.

Χρήσιμα

Για οργανωμένες πεζοπορίες στο νησί: www.thecorfutrail.com
Ολα τα κερκυραϊκά φυτά: www.corfuflowers.com
Βάρκα για γνωριμία με το βόρειο τμήμα του νησιού από την παραλία Αγνή: www.agnitravel.com

Αγορές

Στο συνεταιρισμό Κερκυραίων παραγωγών Οικοζωή (Δελβινιώτη 6-8, Τ/26610-49.294) θα βρείτε πολλά εξαιρετικά προϊόντα, όπως μέλι, σαπούνι, νούμπουλο.
Κουμκουάτ από το εργοστάσιο του Μαυρομάτη (www.koumquat.com).
Εκπληκτικές τσάντες από χρησιμοποιημένα ιστιοπλοϊκά πανιά που φτιάχνονται στο νησί (Ερωτόκριτου Μωραΐτη 14, Τ/26610-81.770, www.saltybag.com).
Τα σανδάλια ancient greek sandals θα τα βρείτε στο mezzo & mezzo (Νικ. Θεοτόκη 38).
Το βιβλίο «Ιστορία της Νήσου Κέρκυρας» του Οδυσσέα-Καρόλου Κλήμη από το βιβλιοπωλείο Πλους στην πόλη.
Μέσα Μαΐου έως το τέλος του μήνα, κερκυραϊκές φράουλες από μια γιαγιούλα στον κεντρικό δρόμο στην Χρυσηίδα/ Πέραμα.